Op 23 oktober 1997 komt een woeste man de kleedkamer van de onbekende band Staind binnenlopen. Het is Fred Durst, de frontman van Limp Bizkit. Staind staat in het voorprogramma van Limp Bizkit en Durst wil niet dat de band die avond opent voor Limp Bizkit. Hij denkt dat de jongens van Staind Satanaanbidders zijn, vanwege het hoesje van hun demo. Hoe ze ook hun best doen, ze krijgen Durst er niet van overtuigd dat ze brave christenen zijn.
Staind gaat toch het podium op. Na het optreden staat Durst voor de tweede maal die dag in de kleedkamer van Staind. Deze keer om te zeggen dat hij de afgelopen twee jaar niet zon goede band heeft gezien en dat hij plannen heeft om een productiemaatschappij op te richten. Hij wil met Staind in zee en geeft zijn telefoonnummer. Fred Durst lijkt aanvankelijk een man die Staind gouden bergen heeft beloofd, want de jongens krijgen hem met geen mogelijkheid te pakken.
Pas nadat hij een aantal maanden later de nieuwe demo via DJ Lethal (Limp Bizkit) krijgt, laat Durst weer van zich horen. Hij nodigt ze uit in zijn studio in Florida en regelt een contract bij Flip Records. In augustus 1998 neemt Staind haar debuut Dysfunction op met producer Terry Date, die eerder samenwerkte met The Deftones, Pantera en White Zombie.
Wanneer het album in april 1999 uitkomt, is het meteen een succes. De singles Just Go, Mudshovel en Home krijgen veel airplay op radio en MTV. Na een jaar non-stop toeren, duikt de band opnieuw de studio in voor een tweede album: Break the Cycle. De eerste single van het album, Its Been A While komt in Amerika op 1 binnen.
Confessions Of The Fallen 
