Verlegen
Paul Anthony Young wordt op 17 januari 1956 geboren in het Britse Luton. Als klein jochie leert hij gitaar en piano spelen. Hij is erg verlegen en krijgt spraakles om hem van zijn stotterprobleem af te helpen. In zijn eerste groep, de Led Zeppelin-coverband Mosswreck, speelt hij bas om vervolgens over te stappen naar de R&B- (in de ‘oude’ betekenis van bluesrock) band Kat Kool.
Solo
Zijn eerste hitsucces boekt hij als zanger van Streetband. Paul is nu fulltime prof-muzikant. Met de soulband Q-Tips (Engels voor ‘wattenstaafjes’) bouwt hij een solide live-reputatie op. Pas als hij solo gaat, komt zijn internationale doorbraak in de zomer van 1983, met een slow-versie van Marvin Gayes ‘Wherever I Lay My Hat’. “Voor mezelf had ik niet het gevoel dat wat ik deed veel verschilde van The Q-Tips. Maar opeens ging iedereen helemaal uit z’n dak. Het raarste vond ik wel dat er foto’s opdoken waar ik niks van wist. En mensen die ik nog nooit had ontmoet schreven boeken over me. Het meest bizarre was nog wel dat in een boek stond dat de Engelse radio-presentator Jimmy Young mijn vader was. Belachelijk!”
Populair
Als de nieuwe grote blanke soulbelofte mag Paul Young zich zo’n beetje de opvolger van Boy George noemen. Een belofte die hij waar maakt. Hij is goed verteerbaar voor soulliefhebbers, ‘common people’ omarmen hem en, om niet alleen muzikale redenen, is hij jarenlang razendpopulair bij tienermeiden. Deze combinatie staat garant voor een abonnement op de hitlijsten tot eind jaren ‘80. Zelf weet hij niet altijd goed raad met zijn idoolstatus. "Ik zie mezelf niet als mooie jongen in de zin van Marti Pellow van Wet Wet Wet. Ik heb niet dat filmsterrenuiterlijk." De zaken lopen aardig uit de hand. Paul Young hier op terugkijkend: “Ik had graag wat meer controle behouden, maar dat is vrijwel onmogelijk. Hoe groter je wordt, hoe meer business alles wordt. Als je je daartegen verzet, draai je feitelijk je succes de rug toe. Dan loop je in de val dat je uit het oog verliest wat je in het begin ook alweer deed: muziek maken waar je van hield.”
Covers
Is het zijn vooruitziende blik geweest dat op de binnenhoes (we praten nog over het lp-tijdperk) van No Parlez een foto van twee (dode) haaien staat met als onderschrift: “Record company and manager in deep conversation”? Vele van Paul Youngs succesnummers zijn covers. Naast de Marvin Gaye-cover ‘Wherever I Lay My Hat, is ‘Love Will Tear Us Apart’ oorspronkelijk van Joy Division, terwijl Hall & Oates tekenen voor ‘Every Time You Go Away’, Kenmerkend voor de sound van Young is het basspel van Pino Palladino, met zijn fretloze bas. De band heet overigens The Royal Family. Op ‘Love Of The Common People’ is een grote rol weggelegd voor Youngs achtergrondzangeressen, The Fabulous Wealthy Tarts. Later zijn de zangeressen ingeruild door drie heren, onder wie Jimmy Chambers en George Chandler. Zij maken daarna, met Jimmy Helms en Willy M erbij, naam als London Beat. Paul Young trouwt met Stacey Smith, die figureerde in zijn clip van ‘Come Back & Stay’. Geluk in de liefde en succes in je carrière gaan niet altijd goed samen.
Succesformule
Met ‘Reflections’ grijpt hij in 1995 op zijn oude succesformule: covers uit de ‘golden years’ van de soul, de jaren ’60. Veel Motown, met (Diana Ross &) The Supremes, Marvin Gaye, Smokey Robinson & The Miracles en The Four Tops. De plaat breekt geen verkooprecords… Paul Young treedt tegenwoordig vooral op in het circuit van Heineken Night of The Proms en ‘Eighties’-avonden. En… met de zevenmans Tex-Mexformatie Los Pacaminos!
Rock Swings – On The Wild Side of Swing
In 2006 brengt Paul het album Rock Swings – On The Wild Side of Swing uit. Deze plaat bevat oude nummers in een nieuw jasje. Zo covert hij onder meer nummers van Metallica, Lou Reed en Bruce Springsteen.
Behind The Lens 
