Er zijn maar weinig artiesten geweest die zoveel hebben betekend voor de ontwikkeling van de Nederlandse popmuziek als The Cats. Met hun kenmerkende Volendamse ‘palingsound’ wisten The Cats de harten te veroveren van miljoenen fans in binnen- en buitenland. Nog steeds genieten fans dagelijks van onvergetelijke hits als Lea, Marian, Where Have I Been Wrong en Vaya Con Dios.
Joost den Draaijer
Het verhaal van The Cats laat zich lezen als een spannend jongensboek. De groep begint in 1962 als The Mystic Four, een naam die eerst nog wordt veranderd in The Blue Cats en later in The Cats. Vanaf 1965 speelt het Volendamse kwintet, dat dan bestaat uit Arnold Mühren, Cees Veerman, Piet Veerman, Jaap Schilder en Theo Klouwer, een belangrijke rol binnen de Nederpop. Het kenmerkende geluid van The Cats wordt bepaald door de enigszins weemoedige melodieën en de harmonieuze vocalen. Diskjockey Willem van Kooten, alias Joost den Draaijer, bedenkt er een passende naam voor: de palingsound!
Grenzen
In december 1966 scoren The Cats met What A Crazy Life hun eerste echte hit. Twee jaar later breken The Cats door naar een groot publiek. Dat gebeurt met het liedje Times Were When. Het is een cover van een onbekende Schotse popgroep. Times Were When is de eerste uit een niet aflatende stroom van tophits waaronder nummers als Lea, Why, Scarlet Ribbons, Marian, Magical Mystery Morning, There Has Been A Time en Let’s Dance. Ook buiten de Nederlandse grenzen vieren The Cats grote successen, tot zelfs in Indonesië, Suriname en de Verenigde Staten aan toe.
Wereldtitel
Eén van de grootste hits die The Cats in de jaren zeventig scoren, is One Way Wind. Deze ballad ontstaat op Aruba, waar The Cats zien hoe palmbomen onder invloed van de passaatwind maar één kant op groeien. One Way Wind wordt een grote hit waarna het als strijdlied wordt geadopteerd door het Nederlands voetbalelftal, dat in 1974 op het WK Voetbal in Duitsland een serieuze gooi doet naar de wereldtitel. Vóór iedere wedstrijd draait coach Rinus Michels in de spelersbus het cassettebandje met One Way Wind. Maar op de dag van de finale is het cassettebandje zoek. Geen One Way Wind dus voor Oranje, maar ook geen wereldtitel.
Afscheid
In 1973 vertrekken The Cats naar de Verenigde Staten, waar met de Amerikaanse producer Al Capps het album Love In Your Eyes wordt opgenomen. Hoewel de plaat hier de hits Rock & Roll (I Gave You The Best Years Of My Life) en Be My Day voortbrengt, blijft een Amerikaanse doorbraak uit. Op dat moment besluiten The Cats het voor gezien te houden. Nog geen jaar na dat besluit, staan de Volendammers alweer op het podium. Ook in de hitlijsten zijn The Cats succesvol met veelzeggende titels als Hard To Be Friends en We Should Be Together. Ze vormen de voorbode voor iets wat onafwendbaar is. Het definitieve afscheid lijkt zich aan te dienen in 1980, wanneer The Cats met The End Of The Show een laatste Top 10-hit scoren. De Volendamse groep vindt het welletjes geweest en hangt de gitaren in de wilgen.
Terugkeer
Toch gaat het verhaal verder. Want in 1983 scoren The Cats met La Dilligence. Wederom staat de groep volop in de belangstelling. Niettemin lijken de gouden jaren van The Cats voorbij. Dus kondigt de groep in 1985 haar definitieve afscheid aan. Piet Veerman start een succesvolle solocarrière en Arnold Mühren begint een eigen platenstudio. Ook de andere leden van The Cats zoeken los van elkaar hun eigen weg in de maatschappij.
Drummer
Even wel blijft het kriebelen bij de voormalige leden van The Cats. Dus komen zij in 1994 weer bij elkaar, ditmaal zonder Piet Veerman. Met hulp van onder anderen Jan Akkerman en Flaco Jiminez wordt het album Shine On opgenomen. De plaat levert The Cats een bescheiden succesje op maar een vervolg zit er niet in. Voor de vierde keer nemen The Cats afscheid van hun trouwe publiek. In de jaren die volgen blijven de fans hopen op een reünie van hun favoriete groep, ook wanneer drummer Theo Klouwer op 8 februari 2001 komt te overlijden.
Nog één keer…
Die hoop wordt werkelijkheid wanneer The Cats in maart 2006 aankondigen nog één keer bij elkaar te willen komen voor de viering van hun 40-jarig artiestenjubileum. Dat bericht zorgt voor een ware mediahype. Ondertussen nemen Arnold Mühren, Cees Veerman, Jaap Schilder én Piet Veerman met hulp van Marco Borsato’s vaste producer en tekstschrijver John Ewbank twee gloednieuwe nummers op, te weten Those Were The Days en The Best Years Of My Life. Beide nummers worden op single uitgebracht en belanden hoog in de hitlijsten. Daarna wordt het weer stil rondom The Cats.
Heden
De overgebleven leden van The Cats zijn inmiddels dik in de zestig. Sommigen houden zich nog bezig met muziek, zoals Arnold Mühren die nog dagelijks in zijn eigen muziekstudio aan het werk is. Piet Veerman gaat graag naar zijn zingende kleinkinderen kijken, waarvan sommigen het zangtalent van hun opa hebben. Zo af en toe treedt hij nog wel eens op met The Cats Aglow Band, één van de vele Cats-coverbandjes.
Cees Veerman, met zijn vrouw geëmigreerd naar Indonesië, overlijdt op 15 maart 2014 op 70-jarige leeftijd.
Slow Mood 
