Kamahl komt uit Kuala Lumpur. Hij groeit op in een arme omgeving. Als klein schooljongetje verhuist hij naar Adelaide. Hij is arm, spreekt nauwelijks Engels en is niet bekend met Westerse muziek.
Klassiek
In Adelaide leert hij zowel popmuziek als klassieke muziek zingen. Hij wordt geïnspireerd door andere donkere artiesten zoals Nat King Cole. Tijdens een optreden van Nat King Cole in Australië ontmoet Kamahl zijn held. Deze ontmoeting inspireert hem om zijn droom, zanger worden, door te zetten. Kamahl dreigt Australië uitgezet te worden door de immigratiedienst, maar hij weet met geluk dit te ontlopen.
Sound of Goodbye
Hij tekent een contract bij Phonogram en begint zijn carrière in Australië. In 1969 stijgt zijn eerst single ‘Sound Of Goodbye’ naar de top in Australië. Hierna ligt de weg naar internationaal succes voor hem open. Kamahl vertegenwoordigde Australië in 1972 op het internationale songfestival in Rio de Janeiro en bereikte met ‘Nothing More’ de finale. In de Sydney Opera House neemt Kamahl een plaat op die hem 11 gouden platen oplevert.
The Elephant Song
In 1975, nu internationaal bekend, treedt hij op in Londen. Vanuit Londen begint zijn succes in Europa. Phonogram Nederland introduceert Kamahl bij een jonge Nederlandse tekstschrijver: Hans van Hemert. Van Hemert schrijft het lied ‘ The Elephant Song’ voor Kamahl en de opname wordt een enorm Europees succes. De plaat staat maar liefst 6 weken op de eerste plaats van de Nederlandse hitlijsten. In Amsterdam treedt Kamahl op voor Prins Bernhard en Prinses Juliana, die hem middels hun bezoek wilden onderscheiden voor zijn werk. Kamahl neemt in zijn carrière de nodige risico’s. Zo huurt hij zelf het Palladium in Londen af om er op te treden. Voor zijn vele liefdadigheidswerk krijgt hij een onderscheiding. Hij wordt geëerd tot lid van de Orde van Australia.