Lou Reed

Nadat zijn ouders hem op zijn zeventiende laten behandelen met elektrische schokken, gaat Reed studeren. Hij speelt in verschillende bands en ontmoet de klassiek geschoolde muzikant John Cale bij Pickwick Records, een muziekfabriek waar Reed aan de lopende band hitjes schrijft. Vervolgens kan Reed zijn muziek, te extreem voor het gesapige Pickwick, kwijt bij Cale, Maureen Tucker en Sterling Morrison, oftewel de Velvet Underground.

Andy Warhol

De excentrieke Andy Warhol neemt het op zich om de band net zo beroemd te maken als zichzelf. Op zijn aanraden wordt zangeres Nico toegevoegd, een Duitse schoonheid met melancholische stem. Reed zorgt voor problemen in de band, omdat hij alle rechten op de muziek claimt. Cale verlaat de groep vanwege ruzie om Nico, die eerst Reed en later Cale als minnaar heeft. De Velvet Underground heeft tijdens haar bestaan weinig succes. Drugs spelen een belangrijke rol, zoals blijkt uit het nummer 'Heroin'.

David Bowie

In 1970 houdt Reed het voor gezien en begint een solo-carrière. Lou Reed (1972) is zijn debuut. Hetzelfde jaar volgt Transformer. Op de cover prijkt de zwaar geschminkte Reed; met producent David Bowie experimenteert hij met travestie en biseksualiteit. In Nederland wordt 'Walk On the Wild Side' een bescheiden hit. Hierin bezingt Reed de transseksuelen en de sociale buitenstaanders in de kring rond Warhol. Het is typisch Reed om zijn succes op het spel te zetten met het zwaarmoedige Berlin (1973).

Wilde haren

Om zijn platenmaatschappij tevreden te houden volgt de concertregistratie Rock 'n Roll Animal (1974). Zijn persoonlijke problemen zorgen voor een onevenwichtige productie. Hij blijft in hetzelfde hoge tempo platen maken die nogal uiteenlopen in kwaliteit. Met het verschijnen van Growing Up In Public (1980) schudt hij zijn wilde haren van zich af, trouwt voor de tweede keer en zet zijn leven op ordentlijke wijze voort. Begin 1987 sterft Andy Warhol, hetzelfde jaar waarin Reed het Pinkpop festival afsluit.

Requiem

Met New York (1988) verbaast hij vriend en vijand en is weer helemaal terug. In 1990 komt Songs For Drella uit, een requiem voor Warhol waarvoor hij zich verzoent met zijn oude vriend John Cale. Ook zijn volgende plaat Magic And Loss (1992) behandelt de dood. Reed begint zich ook op literair gebied te manifesteren. Hij verwerkt zijn visie over de maatschappij in al zijn werk en kiest voor een album vaak een bepaald thema of een periode in zijn leven. 

Perfect Day

In 1993 komt de originele bezetting van de Velvet Underground nog eens bij elkaar en treedt op in Nederland. In 1997 heeft hij groot succes met een remake van zijn nummer 'Perfect Day' (een sterrenparade en kersthit), wat resulteert in de liveopname Perfect Night Live In London (1998). Opvallend in Reed's carriere is dat er met grote regelmaat overzichts- en liveplaten uitkomen, vaak met materiaal van zijn VU-periode.

Lulu met Metallica

In 2009 geeft Lou Reed met Metallica een concert weg ter ere van het vijfentwintigjarig jubileum van de Rock and Roll Hall of Fame. Dit leidt tot een samenwerking. In 2011 produceren ze samen Lulu. De zang en teksten zijn tekenend voor Lou Reed en de muziek is voor het grootste deel op het bord van Metallica terecht gekomen.

Het samenwerkingsalbum wordt niet heel positief ontvangen door de uiteenlopende liefhebbers van beide muziekiconen, maar is zonder meer veelbesproken. De cover van Lulu is een paspop, gefotografeerd door de Nederlandse fotograaf Anton Corbijn.

Overlijden

Op 27 oktober 2013 sterft Lou Reed op 71-jarige leeftijd. De zanger overlijdt aan een lever-gerelateerde aandoening.