Willem ‘Wim’ Sonneveld wordt op 28 juni 1917 in Utrecht geboren als zoon van het echtpaar Gerrit en Geertruida Sonneveld – Van den Berg. De kleine Wim heeft een oudere broer en twee zussen. In 1919 krijgt hij er nog twee broertjes bij, de tweeling Jan en Johan. Wanneer moeder Geertruida in 1922 overlijdt wordt het jonge gezin Sonneveld zwaar getroffen. Wim’s oudste zus Catrien, die op dat moment pas veertien jaar is, krijgt de opvoeding van haar broertjes en zusjes toegewezen. Het hele gezin werkt mee in de goed lopende kruidenierszaak van vader Sonneveld.
Louis Davids
Na zijn schooltijd, waarin Wim naar eigen zeggen veelvuldig de pias uithangt, heeft de jonge Sonneveld weinig succesvolle baantjes. Zijn hart ligt duidelijk bij het toneel. Via het zangkoor The Keep Smiling Singers ontmoet Wim de muzikant Fons Goossens, met wie hij in 1934 als de straattroubadours Fons en Wim van Amelande door het Gooi trekt en zelfs voor radio optreedt. In datzelfde jaar ontmoet Wim zijn eerste levenspartner Huub Janssen, met wie hij in Amsterdam gaat wonen. In 1936 doet Wim auditie bij Louis Davids. Hij wordt aangenomen als artiest en administrateur. Onder bezielende leiding van Davids maakt Wim zijn professionele podiumdebuut in de Hollandsche Schouwburg tijdens een voorstelling ter gelegenheid van het 20-jarige bestaan van RKVHH (de Rooms Katholieke Vereniging Hulp in de Huishouding). Na een rondreis door Frankrijk richt Wim zijn eigen cabaretensemble De Rarekiek op met wie hij in het theater een bonte vorm van kleinkunst speelt.
Friso Wiegersma
In 1939 vertrekt Wim opnieuw naar Frankrijk waar hij Franse, Engelse en Duitse liedjes zingt in de Parijse nachtclubs van Suzi Solidor en Agnes Capri. De oorlog brengt hem terug naar Nederland waar hij met Conny Stuart het podium deelt in zijn eerste cabaretprogramma Alleen Voor Dames. Na de oorlog speelt Wim’s cabaretgroep Rim Ram in 25 verschillende theaterprogramma’s in het Leidschepleintheater en later het Nieuwe De La Mar. Tijdens een voorstelling van ‘t Is Maar Comedie ontmoet Wim de schilder en tekstschrijver Friso Wiegersma, die niet alleen heel veel liedteksten voor hem schrijft maar met wie hij ook een langdurige relatie aangaat die standhoudt tot aan zijn dood.
Willem Parel
Vanaf 1952 is Wim wekelijks op de Nederlandse radio te horen. In het programma Showboat speelt hij de rol van Willem Parel, een Amsterdamse orgeldraaier en voorzitter van het NPG, het Nederlands Parel Genootschap. Wim’s creatie wordt een enorm succes; er wordt zelfs een film over Willem Parel gemaakt. Daarnaast speelt Wim rollen in buitenlandse speelfilms als Wasp End en Silk Stockings met Fred Astaire. Toch zit een buitenlandse filmcarrière er niet in voor hem.
Opa
In 1960 accepteert Wim de rol van Professor Higgins in de Nederlandse musicalversie van My Fair Lady. Na ruim 700 voorstellingen besluit hij dat het hoog tijd is voor iets nieuws. Naar Amerikaans voorbeeld start Wim in 1964 met zijn one man show Een Avond Met Wim Sonneveld. De show wordt een enorm succes waarna nog eens twee uiterst succesvolle one man shows volgen, eentje met Ina van Faassen en eentje met Corrie van Gorp en Willem Nijholt. Ondertussen is Wim ook regelmatig op televisie te zien. Zo presenteert hij met Conny Stuart het Grand Gala Du Disque – waarin hij zich hardop afvraagt wie hem ooit een Edison gaat uitreiken, een prijs die hij het jaar daarop krijgt uit handen van Godfried Bomans - en speelt hij in een aflevering van Ja Zuster Nee Zuster maar liefst drie gastrollen, waaronder eentje als zichzelf en eentje als vriend van ‘opa’ Leen Jongewaard met wie hij het onvergetelijke duet 'In Een Rijtuigie (Helemaal Naar Vinkeveen)' zingt.
Tijdloos
Op 8 maart 1974 wordt heel Nederland opgeschrikt door de plotselinge dood van Wim Sonneveld. In het Amstedamse VU-ziekenhuis overlijdt de dan 56-jarige cabaretier aan de gevolgen van een tweede hartaanval. Drie dagen later wordt hij onder enorme publieke belangstelling begraven op de Rooms Katholieke Begraafplaats in Amsterdam. Bijna veertig jaar na zijn dood is het publiek hem nog niet vergeten. Met name zijn liedrepertoire en typetjes als Frater Venantius, Nikkelen Nelis, De Stalmeester en Willem Parel beschikken over een tijdloos karakter. Sinds 1988 wordt jaarlijks de Wim Sonneveldprijs uitgereikt aan het beste kleinkunsttalent op het Amsterdams kleinkunstfestival. Bekende zangers/cabaretiers die deze prijs ooit hebben gewonnen zijn onder anderen Thomas Acda, Maarten van Roozendaal, Klaas van der Eerden en de Vliegende Panters. In 2009 vond de première plaats van de musical Sonneveld Voor Altijd!, een theaterprogramma met uitsluitend liedjes van Wim Sonneveld. “Het is niet moeilijk om door Sonneveld geïnspireerd te worden,” aldus één van Sonnevelds allergrootste fans: Willem Duys.
Favorieten Expres 
