Jazz
Sérgio Santos Mendes wordt op 11 februari 1941 geboren in de Braziliaanse kustplaats Niterói, vlakbij Rio de Janeiro. Hij is de zoon van een medicus en diens vrouw. Wanneer de jonge Sérgio op het conservatorium een opleiding volgt tot klassiek pianist, raakt hij geïnteresseerd in jazzmuziek. Om wat extra geld te verdienen speelt Sérgio ’s avonds in de plaatselijke jazzclubs. Daar maakt hij eind jaren ’50 de opkomst mee van de bossa nova, een door jazz beïnvloede soort van samba. Sérgio is helemaal weg van deze nieuwe Braziliaanse muziekstijl en besluit zich hierin te specialiseren. Hij wendt zich tot Antonio Carlos Jobim, die zijn muzikale mentor wordt.
Verblijfsvergunning
In 1961 richt Sérgio Mendes het Sexteto Bossa Rio op. Datzelfde jaar neemt hij met zijn sextet z’n eerste elpee Dance Moderne op. De plaat wordt een behoorlijk succes waarna Sérgio voor het eerst door Europa en de Verenigde Staten toert. Hij maakt platen met de Amerikaanse jazzmuzikanten Cannonball Adderley en Herbie Mann en treedt op in de prestigieuze Carnegie Hall in New York. In 1964 verhuist Sérgio van Brazilië naar Amerika. Geholpen door zijn Amerikaanse vriend Richard Adler probeert Sérgio met een nieuwe bossa nova jazzband aan de bak te komen en zo een permanente verblijfsvergunning te krijgen. Maar omdat Brasil ’65 uitsluitend uit Braziliaanse musici bestaat, krijgt de groep van de Amerikaanse vakbond The Musicians Union – die de belangen vertegenwoordigt van alle Amerikaanse muzikanten - slechts toestemming voor één optreden. Daarna moeten Sérgio en zijn Braziliaanse bandleden Amerika verlaten. Echter Sérgio speelt het slim en huurt enkele Amerikaanse muzikanten in, waarna hij alsnog toestemming krijgt voor meerdere optredens. Na een paar maanden wordt hem ook een permanente verblijfvergunning toegewezen.
Miljoen
Na twee weinig succesvolle platen doet Sérgio zijn Brasil ’65 in de revisie. Hij vervangt de Braziliaanse zangeres Wanda de Sá door de uit Chicago afkomstige Lani Hall en herdoopt de band in Brasil ’66. Verder sluit hij een platencontract met A&M Records, de maatschappij van trompettist Herb Alpert en Jerry Moss. Nog datzelfde jaar verschijnt het album Herb Alpert Presents Sérgio Mendes & Brasil ’66. Mede dankzij de hitsingle 'Mas Que Nada' wordt het album een doorslaand succes. In Amerika wordt de plaat zelfs bekroond met een platina onderscheiding voor de verkoop van meer dan één miljoen exemplaren. Dat succes krijgt een vervolg met albums als The Great Arrival (1966), Equinox (1967) en Look Around (1968) waarop Sérgio Mendes & Brasil ’66 hun jazzy bossa nova klanken steeds meer weten te verfijnen.
Witte Huis
In 1968 neemt Sérgio met Brasil ’66 een cover op van het door Burt Bacharach & Hal David gecomponeerde nummer 'The Look Of Love', dat wordt gebruikt in de James Bond-film Casino Royale. Met hun populaire latinversie van The Look Of Love scoren Sérgio Mendes & Brasil ’66 in het voorjaar van 1968 een gigantische wereldhit. Het vormt de opmaat voor nog meer latincovers van moderne popliedjes zoals 'The Fool On The Hill' (origineel van The Beatles), 'Scarborough Fair' (Simon & Garfunkel) en '(Sittin’ On ) The Dock Of The Bay' (Otis Redding). Op dat moment is Sérgio Mendes de beroemdste Braziliaanse artiest ter wereld. Hij treedt op in het Witte Huis voor zowel president Lyndon B. Johnson als diens opvolger Richard Nixon.
Olympische Spelen
In 1970 verlaat Lani Hall de band. Zij trouwt met platenbaas Herb Alpert en kiest voor een solocarrière. Zij wordt vervangen door de Braziliaanse zangeres Gracinha Leporace, met wie Sérgio Mendes later in het huwelijk treedt. In de jaren ’70 weet Sérgio zijn carrière te bestendigen met kwalitatief uitstekende platen die echter geen grote hits meer voortbrengen. Hij werkt samen met Stevie Wonder en is razend populair in met name Japan en Zuid Amerika. In 1983 scoort Sérgio een onverwacht grote hit met 'Never Gonna Let You Go' dat voor hem is geschreven door het beroemde schrijversechtpaar Cynthia Weil & Barry Mann. Een jaar later componeert Sérgio het thema voor de Olympische Spelen in Los Angeles. Ook produceert hij het thema van de James Bond-film 'Never Say Never Again' dat wordt gezongen door Lani Hall.
Tijdloos
In de jaren die volgen blijft Sérgio platen maken. De komst van lounge muziek zorgt er eind jaren ’90 voor dat zijn oude platen opeens weer hip zijn. Ze worden gedraaid door een nieuwe generatie van jonge mensen en muzikanten, waaronder ook de leden van de Amerikaanse hip hop groep The Black Eyed Peas. Zij nemen in 2006 samen met Sérgio Mendes een nieuwe versie op van de oude hit 'Mas Que Nada'. Het nummer wordt opnieuw een grote wereldhit en bewijst daarmee zijn tijdloze zeggingskracht. Timeless is ook de titel van het album dat Sérgio in 2006 uitbrengt en waarop hij met onder anderen Stevie Wonder, Justin Timberlake, John Legend en The Black Eyed Peas zijn oude liedjes in een nieuw jasje steekt.
North Sea Jazz
Ook op zijn volgende album Encanto uit 2008 laat Sérgio zich bijstaan door enkele beroemdheden waaronder Natalie Cole, Juanes en zijn oude vrienden, het echtpaar Lani Hall & Herb Alpert. In 2010 verschijnt zijn 37ste voorlopig laatste studioalbum Bom Tempo. Aansluitend toert Sérgio Mendes de wereld rond, in welke hoedanigheid hij in juli 2011 optreedt op het North Sea Jazz Festival. Twee jaar later geeft Sérgio Mendes met zijn tot Brasil ‘13 omgedoopte band een spetterend concert in het Frits Philips Muziekgebouw in Eindhoven.
“I enjoy sharing with the world the diversity of Brazilian Music, both in terms of rhythm and melody,”aldus de inmiddels 73-jarige en nog altijd superactieve Sérgio Mendes.
In The Key of Joy (Deluxe Edition) 
