Gitaarjongen
New Yorker Joe Bonamassa hoort als hij vier jaar oud is een plaat van Stevie Ray Vaughanen is meteen verkocht. Hij begint dag en nacht te oefenen op zijn gitaar, en dat werpt zijn vruchten af: op de prille leeftijd van acht jaar staat hij in het voorprogramma van niemand minder dan B.B. King. Op zijn twaalfde treedt hij al veelvuldig op in de staat New York, terwijl hij qua stijl in de voetsporen probeert te treden van zijn idolen Eric Clapton, Jimi Hendrix en voornoemde Stevie Ray Vaughan.
Bloodline, solo, Black Country Communion
In 1994 voegt Bonamassa zich bij de bluesrockband Bloodlines. De band bestaat uit goede musici, maar het ontbreken van goede songteksten zorgt voor een matig album. Bonamassa gaat solo verder en levert gedurende het eerste decennium van de 21e eeuw een serie kwaliteitsalbums af. Hij blijft zich verder ontwikkelen, getuige optredens met zijn held Eric Clapton en vooral zijn aandeel in Black Country Communion. Deze supergroep bestaat uit rockbikkels Glenn Hughes (speelde met Deep Purple), Jason Dunham (zoon van John Dunham van Led Zeppelin), en Derek Sherinian (Kiss, Alice Cooper). Klinkende namen, en ook hier kwaliteitsalbums voor de liefhebber van powerrock; vooral het debuutalbum uit 2010 wordt goed ontvangen.
Live in Amsterdam
In 2011 en 2013 maakt Bonamassa twee albums met de in Nederland niet onbekende Beth Hart. Ze hebben blijkbaar dikke pret samen: In 2014 doen ze Carré aan, en hier laat de gitaargod zich -na al het hardrockgeweld van Black Country Communion- van een gevoelige kant zien.
Merry Christmas, Baby 
