Autospuiterij
Nicolaas Olivier Haak wordt op 16 oktober 1939 geboren in Delft. Hij groeit op in een arbeidersgezin. Na zijn middelbare school begint Nico samen met zijn broer Dik een autospuiterij in Delfgauw. Tijdens het werken staat Nico constant te zingen of te kunstfluiten en vertelt hij zijn klanten de allerlaatste moppen. Op en dag wordt Nico op zijn werk ontdekt door Martin Stoelenga, de manager van de Nederlandse popgroep After Tea. Stoelenga adviseert Nico eigen liedjes te gaan zingen en brengt hem in contact met Robbie ‘Polle’ Eduard, de gitarist van After Tea en Tee Set die vlak bij Nico in de buurt woont. Nico en Polle maken een afspraak en schrijven hun eerste Nederlandstalige liedjes. Polle doet dat onder het pseudoniem A. Loopikerwaard.
Peter Koelewijn
Via Stoelenga komt Nico in contact met platenbaas Cor Aaftink, die hem in staat stelt zijn eerste plaatje te maken. Het door Han Greveld geproduceerde singletje draagt de geweldige titel 'Ik Wil Zo Graag In Mijn Leven (Wel Eens Wat Beleven)' en wordt vooral door Nico’s eigen familieleden gekocht. Maar Nico heeft de smaak te pakken gekregen. Hij richt zijn eigen band op en trekt als Nico Haak & De Paniekzaaiers langs alle feestzalen van Nederland. Ondertussen blijft hij met Polle Eduard liedjes schrijven die ze opsturen naar bekende Nederlandse producers en platenmaatschappijen. Eén van die liedjes wordt opgepikt door Peter Koelewijn, die wel wat ziet in het komische zangtalent van Nico Haak. Samen met hem duikt Nico de studio in om daar 'Het Whiskeylied' op te nemen. Eenmaal uitgebracht op single wordt 'Het Whiskeylied' een hitje. Het bereikt de 26ste plaats in de Top 40 en is daarmee Nico’s eerste echte hitsucces.
Duitsland
Ondertussen blijft Nico haak met z’n Paniekzaaiers overal in het land optreden. Langzamerhand wordt hij een nationale bekendheid. Na met Tango Johnny nog een klein hitje te hebben gescoord, is het eind 1973 goed raak met de single 'Joekelille'. Het nummer wordt een Top 10-hit en zorgt er voor dat Nico Haak & De Paniekzaaiers voortaan regelmatig op de radio worden gedraaid en op televisie te zien zijn. Na het succes van Joekelille volgen grote hits als 'Honkie Tonkie Pianissi'e, 'Sokkies Stoppen', 'Doedelzakke-pakkie' en 'Foxie Foxtrot'. Met 'Foxie Foxtrot' is Nico ook bijzonder succesvol in Duitsland, waar het liedje in een Duitstalige versie wordt uitgebracht als Schmidtchen Schleicher. Ook met zijn andere in het Duits vertaalde liedjes boekt Nico veel succes bij onze Oosterburen.
Traan
In de jaren die volgen blijft Nico grote en kleine feesthits scoren, waaronder meezingers als 'Laame Damma Doen', 'Is Je Moeder Niet Thuis' en 'Niet Geschoten Is Altijd Mis'. In 1979 krijgt Nico als eerste Nederlandstalige artiest de Gulden Vedel uitgereikt, een prijs in het leven geroepen door de Nederlandse Vereniging van Dansleraren (NVD). In het voorjaar van 1984 heeft Nico met het nummer 'Als Ze Me Missen' zijn laatste grote hit. Daarna probeert hij het nog met verschillende liedjes bij even zoveel platenmaatschappijen. Maar de koek is op. In januari 1990 brengt Nico Haak bij de firma Telstar de single 'Er Val Een Traan In M’n Bier' uit. Het zal zijn laatste muzikale wapenfeit zijn. Op 13 november 1990 overlijdt hij op 51-jarige leeftijd onverwacht als gevolg van een hartaanval.
“Nico was één van mij beste vrienden. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo gelachen als met hem. Ik mis die eeuwige optimist nog steeds,” aldus Polle Eduard.
De Regenboog Serie: Nico Haak 
