Astrud Gilberto

Bossa nova

Astrud Evangelina Weinert wordt op 30 maart 1940 geboren in Salvador, de hoofdstad van de Braziliaanse provincie Bahia. Als één van de drie dochters van een Duitse vader en Braziliaanse moeder groeit zij op in Rio de Janeiro. Daar leert zij op jonge leeftijd de negen jaar oudere Braziliaanse muzikant João Gilberto kennen, met wie zij in 1959 in het huwelijk treedt en twee kinderen krijgt. João Gilberto geldt als de uitvinder van de bossa nova, een nieuwe muzikale variant van de samba. In eigen land is hij daar razend populair mee. Wanneer de bossa nova ook wordt omarmd door beroemde Amerikaanse jazzmuzikanten als Herbie Mann, Charlie Byrd en Stan Getz, besluit Gilberto met zijn gezinnetje naar Amerika te verhuizen.

Mooi meisje

In 1963 maakt João Gilberto een plaat met Stan Getz. Eén van de nummers op de elpee is 'The Girl From Ipenema',  een oorspronkelijk in het Portugees geschreven liedje dat is gecomponeerd door zijn landgenoot Antonio Carlos Jobim.  Het liedje is geïnspireerd op een mooi meisje dat Jobim en zijn vriend - de tekstschrijver Vinicius de Moraes - dagelijks voorbij zien lopen als zij op het terras van een bar in Ipanema zitten, een wijk in Rio de Janeiro. Op de elpee Gilberto/Getz wordt het in het Engels vertaalde liedje gezongen door Gilberto’s vrouw Astrud. Zij heeft nog nooit als professioneel zangeres opgetreden. The Girl From Ipanema is werkelijk haar eerste plaatopname. Het liedje wordt een doorslaand succes. Alleen in Amerika worden er meer dan één miljoen singles van verkocht. Opeens is Astrud Gilberto een wereldberoemd zangeres.

Tempo

Als gevolg van het succes van 'The Girl From Ipanema' maakt Astrud Gilberto in 1964 ook haar filmdebuut. Ze speelt zichzelf in de films Get Yourself A College Girl en Hanged Man, waarna zij in 1965 haar eerste solo-elpee uitbrengt onder de titel The Astrud Gilberto Album.  De plaat wordt en groot succes, mede dankzij de inbreng van Antonio Carlos Jobim en haar dan nog echtgenoot João Gilberto. Een paar maanden later wordt hun scheiding uitgesproken waarna Astrud in een liefdesrelatie verwikkeld raakt met Stan Getz. Na het succes van The Astrud Gilberto Album brengt Astrud in hoog tempo het ene na het andere album met betoverende bossa nova liedjes uit. Ze zingt ze in allerlei talen zoals in het Spaans, Italiaans, Frans, Duits en zelfs in het Japans. Eind jaren ’60 is Astrud Gilberto de onbetwiste Queen of Bossa Nova. 

Idool

In de jaren ’70 begint Astrud Gilberto eigen liedjes te schrijven die belanden op succesvolle albums als Gilberto With Turrentine (1971), Astrud Gilberto Now (1972) en That Girl From Ipanema (1977). Op dat laatste album zingt zij het duet 'Far Away' met haar idool Chet Baker. In de jaren ’80 formeert Astrud een bossa nova sextet met haar zoon Marcelo Gilberto op bas. Ze toert door Europa, Japan, Canada en Amerika. In 1987 neemt Astrud een album op met orkestleider James Last. De plaat Astrud Gilberto Plus The James Last Orchestra bevat een aantal van haar eigen composities en verkoopt goed in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en in ons land.  

Grammy Award

In 1990 start Astrud samen met haar beide zoons Marcelo Gilberto en Gregory Lasorsa hun eigen muziekuitgeverij Gregmar Productions.  In de jaren die volgen treedt Astrud veelvuldig op en zingt zij duetten met beroemde sterren als Michael Franks, Etienne Daho, George Michael en Frank Sinatra, met wie zij postuum het duet 'Fly Me To The Moon' zingt. Haar liedjes worden vertolkt door internationaal populaire zangeressen als Shirley Bassey, Petula Clark, Sade, Sinéad O’Connor, Basia en Suzanne Vega. In 2001 treedt Astrud voor het laatst op. Ze geeft aan zich meer bezig te willen houden met haar grootste hobby: schilderen. Een jaar later verschijnt haar voorlopig laatste album Jungle. In 2008 wordt Astrud Gilberto vanwege haar grote verdiensten voor de Latijns Amerikaanse muziek onderscheiden met de Lifetime Achievement Grammy Award. Sindsdien wordt nauwelijks meer iets van haar vernomen.

"And when I'm gone, don't worry 'bout me: I got places to go, people to see...”