Split Enz wordt in 1972 opgericht in Auckland, Nieuw Zeeland door zanger/gitarist Brian Timothy Finn en zanger/pianist Phil Judd. Verder bestaat de band uit Miles Golding (viool), Mike Howard (fluit) en Mike Chunn (bass). De band maakt zeer experimentele muziek en brengt in 1973 de single ‘For You/Split Ends’ uit. Na een korte promotietour stapt Miles Golding uit de band om in Londen te gaan studeren. De groep wordt uitgebreid met drummer Geoff Chunn, gitarist Wally Wilkinson en saxofonist Rob Gillies.
Televisie
De band gaat weer touren, maar zonder Phil Judd, die van mening is dat de muziek te complex is om live te spelen. Judd blijft thuis om aan nieuw materiaal te schrijven terwijl de rest van de band gaat touren. De band komt uiteindelijk in het programma New Faces, een talentjachtshow op de Nieuw Zeelandse televisie. De band wordt uiteindelijk tweede maar krijgt wel een hoop bekendheid. Keyboard speler Tony (Eddie) Rayner komt bij de band en de groep besluit de naam te veranderen van Split Ends naar Split Enz.
Theatertour
De band besluit weer te gaan touren, maar in plaats van de gewone zalen richten ze zich op theaters. De show is erg visueel met veel kleurrijke, vreemde kostuums en rare haardossen. Tijdens de tour wordt kostuumdesigner Noel Crombie officieel een bandlid, en wordt Geoff Chunn vervangen door Paul Crowther en stapt Rob Gillies uit de groep.
Ontslag
In 1975 gaat de band naar Australië waar ze 9 maanden touren en uiteindelijk een platencontract bij Mushroom Records tekenen. Binnen 2 weken heeft de groep hun debuutplaat Mental Notes opgenomen. De band is echter niet erg tevreden over het album wat niet zo goed klinkt als dat ze hadden gewild. Dit komt mede door een niet goed meewerkende producer en de onervarenheid van de band. Het album haalt uiteindelijk de onderste regionen van de Nieuw Zeelandse en Australische albumlijsten. De band ontslaat gitarist Wilkinson en saxofonist Rob Gillies komt weer terug.
Wissels
In 1976 komt een in Engeland opnieuw opgenomen versie van Mental Notes uit. De band verandert weer de samenstelling, vlak voor de Amerikaanse tour. Drummer Crowther wordt vervangen door Mal Green. Judd stapt tijdens de tour uit de band omdat hij niet tegen het ongeïnteresseerde publiek en de vele promotionele verplichtingen kan. Chunn stapt 2 maanden later op.
Goud
De Engeland besluit in Engeland haar zaakjes weer op orde te brengen Judd wordt vervangen door Tim Finn's broertje Neil en ook bassist Nigel Griggs voegt zich bij de band. Tim Finn stapt naar voren als frontman en besluit de groep uit de extreme ‘arty’ alternativiteit te leiden. Dit is voor het eerst te horen op het album Dizrhythmial, wat de groep in Australië een gouden plaat oplevert. Dit succes is helaas geen garantie voor een platencontract, want als de band in 1978 gedropt wordt door hun platenlabel en ook boekingen voor optredens lopen terug.
Subsidie
Gillies wordt ontslagen en Judd komt voor een korte tijd weer terug om wat te schrijven, maar hij vertrekt al snel weer omdat hij zich niet in de nieuwe richting van de band kan vinden. De band krijgt een subsidie van de Nieuw Zeelandse Kunst stichting en met dit geld boeken ze een studio en nemen 28 nummers op in een kleine 5 dagen. Deze opnames werden opnieuw ingespeeld voor het album Frenzy. In 1979 komt het volgende album van de band uit, True Colours. De single ‘I Got You’ zorgt uiteindelijk voor de echte doorbraak, de single en het album komen beide op 1 en het album gaat 200.000 keer over de toonbank in Australië. Door dit succes krijgt de band een internationale platendeal en scoren ze ook in andere landen goed, in Canada behalen ze zelfs platina.
Succes
Het volgende album komt in 1981 uit onder twee verschillende namen. In Australië en Nieuw-Zeeland komt het album uit onder de naam Corroborree en in de rest van de wereld heet het album Waiata. Het album scoort niet echt geweldig, maar de single ‘I Hope I Never’ behaalt wel de Nederlandse hitlijsten. In 1982 komt het album Time & Tide uit. In Australië en Nieuw-Zeeland doet het album het goed, maar het succes valt in de rest van de wereld nogal tegen. Ook het album Conflicting Emotions brengt niet het gewenste succes. Drummer Paul Hester wordt aan de groep toegevoegd en Tim Finn stapt uit de band. Hierna brengt de band nog 1 album uit, See Ya Round dat enkel in Canada, Australië en Nieuw Zeeland in de winkels ligt. Neil Finn, de frontman op dat moment, besluit de band op te doeken en een afscheidstour te organiseren. Neil Finn en Paul Hester richten uiteindelijk de band Crowded House op.
Live In America 
