Paul van Vliet was een veelbelovend jurist maar in plaats daarvan maakte hij carrière als cabaretier. Inmiddels is de 75-jarige Paul van Vliet uitgegroeid tot de éminence grise van het Nederlandse cabaret. Met zijn (g) rijzige gestalte en beleefde voorkomen beschikt hij nog altijd over een groot komisch talent. Behalve voor het theater klopt zijn hart ook voor de minder bedeelde medemens.
Den Haag
Paul van Vliet wordt op 10 september 1935 geboren in Den Haag. Hij is het jongste kind van een kunstzinnig echtpaar, waarvan vader Paul van Vliet sr. tekenleraar, poppenspeler, kunstschilder en toneelschrijver is en moeder Louise lerares voedingsleer, schilderes en schrijfster. Tijdens z’n middelbare schooltijd op het Christelijk Gymnasium Sorghvliet zit de jonge Paul al in een cabaretgroepje. Nadat z’n eindexamen krijgt hij een baantje als leerling-journalist bij de Haagsche Courant. Tijdens zijn diensttijd maakt Paul z’n radiodebuut als cabaretier in het programma Op De Plaats Rust. Eenmaal uit dienst gaat hij rechten en geschiedenis studeren in Leiden.
Passie
Paul sluit zich aan bij het Leidsch Studenten Cabaret waar hij Liselore Gerritsen, Floor Kist en Kai van Oven ontmoet. Met hen speelt hij in theaterprogramma’s als Laat Je Zoon Studeren en Please Don’t Pick The Tulips. In 1960 wordt het Leidsch Studenten Cabaret ontbonden waarna Paul om zijn studie te kunnen bekostigen wat bijverdient als barpianist, entertainer en presentator van de AVRO tv-programma Nieuwe Oogst en Flits. Hij behaalt zijn meestertitel en werkt vervolgens op de universiteit als assistent van professor Drion. Ondertussen groeit zijn passie voor het theater.
PePijn
In 1964 richt Paul samen met Liselore Gerritsen, Ferd Hugas en Rob van Kreeveld cabaretgroep PePijn op. In het tot Theater PePijn verbouwde pakhuis aan de Nieuwe Schoolstraat in Den Haag speelt het gezelschap iedere avond voor een uitverkocht huis. Ze doen alles zelf, van het controleren van de kaartjes tot en met het ophangen van reclameposters in de stad. Theater PePijn wordt een kweekvijver voor jong cabarettalent, waaronder dat van Youp van ’t Hek, Herman Finkers, Hans Liberg en Jack Spijkerman. Daarnaast biedt het theater ook ruimte voor solovoorstellingen van Paul zelf.
Typetjes
In de zomer van 1970 staat Paul van Vliet met het programma Avond Aan Zee voor het eerst in het Kurhaus in Scheveningen. Het programma vormt de aanzet tot een jaarlijks terugkerende traditie als ook de opstap naar een solocarrière. Wanneer cabaretgroep PePijn in 1971 wordt ontbonden, staat Paul in de Top 40 met de single Bram In De RAI. Samen met Majoor Kees, Baron Taets van Avezaethe en Haagse Benny is Bram van de Commune één van de vele komische typetjes die hij laat opduiken in zijn soloprogramma’s.
Professor
In ruim dertig jaar tijd brengt Paul van Vliet elf onemanshows in het theater. Daaronder bevinden zich voortreffelijke voorstellingen als Noord-West (1971-1973), Wat Gaan We Doen? (1984-1985) en Een Gat In De Lucht (1988-1990). Paul’s shows worden allemaal uitgezonden op de televisie inclusief zijn oudejaarsshow in december 1977, waar ruim 6,8 miljoen mensen naar kijken. Verder schrijft Paul een aantal Engelstalige soloprogramma’s, zoals The Truth Behind The Dykes (1973) en Made In Holland (1986) waarmee hij erg succesvol is in de theaters van Amerika, Canada, Japan, Indonesië en het Midden Oosten. In 1994 speelt Paul twee seizoenen de rol van professor Higgins in de Nederlandse versie van de musical My Fair Lady.
Unicef
Een ontmoeting met Audrey Hepburn leidt er in 1992 toe dat Paul wordt geïnstalleerd als Nederlandse ambassadeur van Unicef. Met veel liefde en plezier draagt hij het gedachtegoed van Unicef op alle denkbare manieren uit. In de loop der jaren wordt Paul hét gezicht van Unicef Nederland. In 2001 besluit hij voortaan al zijn tijd, creativiteit en talent in te zetten voor het kinderfonds van de Verenigde Naties. Mede op zijn initiatief wordt in 2004 het muzikale project What A Difference A Day Makes georganiseerd, waarvan de opbrengsten naar Unicef gaan. Aan het project wordt belangeloze medewerking verleend door onder anderen Loes Luca, Joke Bruijs, Gordon, Gerard Joling, Hans Dulfer en Toots Thielemans.
Ridder
Gedurende z’n carrière heeft Paul van Vliet vele prijzen en onderscheidingen gewonnen. Ze variëren van een Edison voor de elpee van zijn eerste programma Een Avond Aan Zee en het ereburgerschap van de stad Den Haag tot en met het erelidmaatschap van carnavalsvereniging De Knoerissen uit Uden. Paul van Vliet is Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Vanwege zijn indrukwekkende artistieke loopbaan als cabaretier en entertainer kreeg hij in 2008 van koningin Beatrix de Eremedaille voor Kunst en Wetenschap opgespeld. Daarbij sprak Hare Majesteit lovende woorden over de man met wie zo ooit samen in Leiden studeerde . “Paul van Vliet weet zijn publiek niet alleen op een onnavolgbare manier te amuseren, maar tegelijkertijd ook aan het denken te zetten.”
Leeftijd
In 2010 staat Paul opnieuw met Anne-Wil Blankers in de Nederlandse theaters met hun voorstelling Liefdesbrieven. In datzelfde jaar ontvangt hij tere gelegen van zijn 75ste verjaardag het boek Ik Drink Op De Mensen, een bloemlezing met zijn mooiste liedteksten. Ook krijgt hij uit handen van Mies Bouwman de Blijven Applaus Prijs 2010 uitgereikt, bestaande uit een geldbedrag en een bronzen beeldje. “Paul van Vliet wordt deze prijs toegekend voor zijn uitgebreide en veelzijdige oeuvre dat niet alleen een aantal onvergetelijke types heeft opgeleverd, maar ook wonderschone liedjes,' aldus het juryrapport . Ondanks zijn respectabele leeftijd weet Paul van Vliet niet van ophouden. Hij is nog altijd actief in en rond het theater en blijft zich volop inzetten voor Unicef.
Onderweg 
