Nino Ferrer wordt toegekend aan de zogenaamde yé-yé stroming; met soortgenoten als Jacques Dutronc bekend staand als een excentrieke groep muzikanten die lichte, poppy liedjes ten gehore brengen.
Geboorteland
Ferrer laat zich liever niet in een hokje plaatsen; zijn interesse in muziek is zeer breed, en het oneindige optreden is niet voor hem weggelegd. In de jaren '60 vertrekt hij dan ook naar zijn geboorteland Italië, waar enige tijd met Raffaella Carrá een televisieprogramma presenteert. Ondertussen blijft hij opzienbarende platen uitbrengen; Mao et Moa, Le Roi de L'Angleterre en Le Téléfon zijn hiervan voorbeelden.Zelfmoord
In de jaren '70 keert Ferrer terug naar Frankrijk, waar hij verschillende (meer en minder succesvolle) albums en EPs opneemt, waaronder het in Frankrijk populaire Le Sud, een samenwerking met Bernard Estardy. Aan het leven van de zanger komt echter op tragische wijze een eind wanneer hij zelfmoord pleegt in 1998.
Nino and Radiah 
