De saxofoon op Mardi Gras
Geboren in New Orleans in 1930, koos hij als tiener voor de saxofoon en in 1949 stond hij bij Professor Longhair, en deed mee met de hit "Mardi Gras in New Orleans" that year. De volgende 10 jaar speelde hij met Domino, Ernie K-Doe, Irma Thomas, Earl King, Eddie Bo, Frankie Ford, en Huey "Piano" Smith om maar enkelen te noemen. Hij tekende als solist bij Ace in 1958 en zijn debuurt was: "June Teen" b/w "Lawdy Miss Clawdy," in dat zelfde jaar.
Blootvoets
In 1959, op het Ron label, kwam zijn eerste hit, een instrumentaa nummer: "All Night Long, Pts. 1 & 2," met een goede score in de regio. Er volgden platen voor Imperial en Booker Records in het begin van de 60s, en in 1965 ging hij over naar Nola Records. Daar kwam zijn knaller: in 1966 "Barefootin'" b/w "Let's Go Baby," dat steeg naar nummer 2 op de R&B chart en nummer 7 in de poplijst. Na een flinke vertraging bracht de maatschappij nog tien singles en een LP van Parker uit, maar hij was nooit meer in staat om het eerste succes te evenaren; vreemd genoeg was zijn succes zeer onregelmatig in de Verenigde Staten maar deed Parker het veel beter bij het Britse publiek, en in de tweede helft van de '60s toerde hij vaak in Engeland.
En nogmaals zonder schoenen
Rond 1969 verhuisde Parker naar Silver Fox Records, en werd later doorgeschoven naar SSS International, het hoofdlabel van Shelby Singleton de eigenaar van Silver Fox. Zijn eigen opname carriere was op in het einde van de '70s, maar Parker bleef nog jarenlang druk met optredens, en hij recapituleerde zijn platengeschiedenis in 1984 met een nieuwe versie van: "Barefootin' "
Club 707 
