Van Dana tot Queen
Queen Latifah was ooit Dana Owens in Newark, NJ, geboren op 18 maart in 1970, haar islamirische neef noemde haar Latifah, Arabisch voor "teder en gevoelig". Op school trad ze op in een productie van The Wiz, en op de middelbare school ging ze rappen met de "Ladies Fresh", daarin was ze ook human beatbox. Toen ze studeerde noemde zich Queen Latifah en deed mee met de Native Tongues van Afrika Bambaataa, die werkte aan een positief Afro-Amerikaans zelfbeeld in de hip-hop. Ze nam een demo op die haar een platendeal opleverde met Tommy Boy. Dit label bracht een eerste single uit: "Wrath of My Madness," in 1988 en daarna "Dance for Me". In 1989 werd Latifah's LP: "All Hail the Queen", gunstig beoordeeld en met haar klassieker "Ladies First" brak ze door.
Beginnersgeluk
Behalve hip-hop die nogal ruig was, stond er op het album ook muziek als R&B, reggae, en house, en ze zong met KRS-One en De La Soul. Het album kwam in de Top Tien van de R&B album charts. Latifah zette snel een eigen maatschappijtje op voor haar management, Flavor Unit Entertainment, en dat ontdekte ook de groep: Naughty by Nature. Haar tweede plaat in 1991 was iets lichter: "Nature of a Sista". Dit werd geen smash hit en toen haar contract met Tommy Boy afliep, werd ze gedropt. In die tijd had ze veel pech, ze werd slachtoffer van een carjacker en haar broer Lance verongelukte met zijn motor.
Doorgroei
Latifah herstelde zich en kwam terecht bij Motown, dat "Black Reign" in 1993 uitbracht. Zij wijdde dit album aan haar broer en het werd haar populairste plaat. Ook staat hierop haar grootste hitsingle, "U.N.I.T.Y.", deze kwam in de R&B Top Tien en ze won een Grammy voor Best Solo Rap Performance. Latifah was ondertussen ook gaan acteren, ze stond in "Jungle Fever", "House Party 2" en "Juice", en in de TVserie "The Fresh Prince of Bel Air". In 1993, deed ze mee in de comedyserie "Living Single", en ze was in 1996 bankrover in de film "Set It Off". Datzelfde jaar, werd Latifah aangehouden omdat ze te hard reed en gearresteerd toen er in haar auto een geladen pistool en marihuana werd aangetroffen; ze kwam weg met een boete.
Verbreding
Nadat "Living Single" was gestopt in 1997, ging Latifah terug naar de muziekstudio en maakte eindelijk werk van haar vierde album. "Order in the Court" verscheen in 1998. De verkoopcijfers waren niet teleurstellend dankzij de singles: "Bananas (Who You Gonna Call?)" en "Paper" En ook dat jaar was ze weer in films te zien. In eentje zong ze een paar jazz klassiekers. De Queen Latifah Show, een middag talkshow, begon in 1999 en liep tot 2001. In November 2002 liep Latifah weer tegen de gerechtelijke lamp, ze reed onder invloed en zakte voor de blaastest: Drie jaar voorwaardelijk. Deze tegenslag werd verzacht door haar prestatie in de musicalfilm "Chicago" die haar verscheidene nominaties opleverde.
Volwassen
In 2004 maakte ze het "Dana Owens Album" ,met verschillende coverversies en interpretaties (van Dr. Buzzard's Original Savannah Band's "Hard Times" tot Billy Strayhorn's "Lush Life") dat meer liet horen van haar zangtalent dan van haar rap. "Trav'lin' Light" had dezelfde aanpak in 2007 met geluid van Pointer Sisters tot Shirley Horn, en gast optredens van Joe Sample, George Duke, Erykah Badu, en Jill Scott. Tussen de platen door acteerde ze weer in films: "Taxi", "Beauty Shop", "Last Holiday" en "Hairspray". En 2009 bracht ons haar het poppy album: "Persona"geproduceerd door Cool & Dre.
Trav'lin' Light 
