Manu Dibango

Gespleten persoonlijkheid

Manu Dibango werd in 1933 in Douala, Kameroen, geboren als Emmanuel Dibango N'Djocke. Zijn ouders waren beide protestant, maar toch is Manu een kind van een gemengd huwelijk. Zij vader was Yabassi, terwijl zijn moeder Douala was. Manu heeft altijd gevoeld dat hij een gespleten persoonlijkheid had.

Zeeziek

Toen Dibango slechts vijftien jaar was werd hij door zijn ouders naar Parijs gestuurd om daar een opleiding te volgen voor een professionele carrière. Na eenentwintig dagen zeeziek te zijn geweest bereikte hij Marseille. Hij wachtte uren tot zijn sponsor arriveerde en zij stapten aan boord van een drukke trein naar Parijs waar hij zijn studie begon aan een technische school in Saint-Calais. Hij doorliep daar het tweede en derde jaar. In de buurt waar hij op school zat hadden ze nog nooit zwarte mensen gezien, dus nog voor hij muziek ging spelen was hij al een attractie.

Brussel

Snel ontmoette Manu Francis Bebey, eveneens een Afrikaan in den vreemde, en samen begonnen ze de jazz-scene in Calais te verkennen. Voordat ze nog maar één noot konden spelen hadden ze al een band opgericht. Gaandeweg leerden ze de muziekinstrumenten te bespelen. Bebey legde Dibango de muziek van hun gezamenlijke idool Duke Ellington uit. In 1954 vertrok Manu naar Brussel, nadat hij klassieke piano had gestudeerd. Het was in Brussel dat hij met de saxofoon begon en zijn muzikale carrière begon.

African jazz

In 1971 vertrok Manu terug naar Afrika, naar Kinshasa, Congo, om precies te zijn, om daar getuige te zijn van de opkomst van de Congolese rumba (later soukous). Hij bleef twee jaar en nam zo'n honderd singles op met African Jazz. Hij begon te experimenteren met de bekende makossa-muziek uit zijn geboorteland Kameroen. In 1973 bracht hij het wereldwijde succes Soul Makossa uit, dat een mengeling van deze twee muziekstijlen was. De plaat verkocht meer dan enige Afrikaanse plaat ooit had gedaan. Reizend rond de wereld experimenteerde hij met elke muziekstijl die hem aanstond. In de tachtiger jaren was hij weer terug bij de jazz. In 1985 bracht hij een plaat uit met andere Afrikaanse beroemdheden om geld te verzamelen voor het noodlijdende Ethiopië (Tam Tam pour L'Ethiopie).

Veelzijdig

Hip-hop en rap waren de nieuwe ingrediënten die manu toevoegde aan zijn muziek in de jaren negentig, wat in 1994 resulteerde in het album Wakafrika, waaraan ook weer de legendes van de Afrikaanse muziekscene meededen en nog een handvol Europese en Amerikaanse beroemdheden. Manu Dibango is eigenlijk niet in een een bepaalde muziekstijl onder te verdelen, daar is de man te veelzijdig voor. Zo veelzijdig en universeel zelfs dat hij slechts weinig hits heeft gescoord in zijn eigen land Kameroen. bron: www.africaserver.nl (1999)