Soulive

Soulgroove

Wie goed luistert zal in hun muziek een vroege Herbie Hancock of Jimmy Smith ontdekken. Maar de gebroeders Alan (drums) en Neal Evans (hammond), die in gitarist Eric Krasno een goede derde man vonden, gaan voor de pure, live-gespeelde soulgroove. Soulive dus. Op hun Blue Note-debuut Doin' Something werkten ze samen met niemand minder dan James Brown's voormalige trombonist/arrangeur Fred Wesley, die de blaassectie onder zijn hoede nam. Next ging weer een niveautje verder, met moderne interpretaties van hammondtrio's uit de jaren zestig en zeventig, gastzangeres en rappers.

Zonder franje

Het derde album 'Soulive' laat horen dat de drie geen enkele hulp van buitenaf meer nodig hebben. Soulive laat straight van zich horen, zonder franjes, toeters of bellen, met lekkere uitgesmeerde groovy stukken. "We started Soulive because we wanted to play the soul-groove-jazz music that we've loved listening to our entire lives," says Alan, "and because we wanted to interpret it in our own way." De meest recente cd Up Here komt uit 2009 is uitgebracht op Royal Family Records. Opvallende nummers zijn de hiphop-soul van “The Swamp”, de 60ies groove in “Too Much” en het Ohio Players-achtige “PJ’s”.