Hong Kong
Matt Monro wordt op 1 december 1930 als Terence ‘Terry’ Edward Parsons geboren in Shoreditch, London. Hij is de jongste van een uit vijf kinderen bestaand typisch Brits arbeidersgezin. Op 14-jarige leeftijd verlaat Terry school om als loopjongen te gaan werken in een tabaksfabriek. Drie jaar later treedt hij in militaire dienst en wordt hij uitgezonden naar Hong Kong. Gedurende zijn diensttijd ontwikkelt hij zijn muzikale talenten. Terry blijkt namelijk te beschikken over een uitermate goede zangstem, die doet denken aan die van crooners als Frank Sinatra en Dean Martin. Hij wint verschillende talentenjachten en presenteert een eigen programma bij de lokale radiozender Redifusion.
Winifred Atwell
In 1953 keert Terry terug naar Engeland. Hij verlaat het Britse leger en treedt in dienst als buschauffeur bij London Transport. ’s Avonds treedt hij op in allerlei bars en nachtclubs onder fantasievolle namen als Terry Fitzgerald en Al Jordan. Met een paar bevriende muzikanten neem Terry in Glasgow zijn eerste plaatje op, een eigen versie van de hit 'Polka Dots And Moonbeams' van Frank Sinatra & Tommy Dorsey. Via diverse omwegen belandt het plaatje bij de populaire boogie woogie pianiste Winifrid Atwell. Ze herkent het zangtalent van Terry en besluit hem onder haar hoede te nemen. Zo verandert zij z’n artiestennaam in Matt Monro en bezorgt hem een platencontract bij Decca Records.
George Martin
In 1957 brengt Matt Monro zijn eerste lp uit, Blue And Sentimental. De plaat doet vrijwel niets, waarna het contract met Decca wordt beëindigd. Op zoek naar werk treedt Matt af en toe op met het orkest van Cyril Stapleton en zingt hij reclamespotjes in. Tijdens de opname van één van die spotjes komt hij bij toeval George Martin tegen, de man die later wereldberoemd wordt als producer van The Beatles. Martin werkt aan een satirisch swingalbum van de Britse komiek Peter Sellers en heeft nog een Sinatra-achtig nummer nodig. Omdat Matt het stemgeluid van Sinatra perfect kan imiteren, mag hij het nummer inzingen. Dat doet hij zo goed dat George Martin en Peter Sellers besluiten dat Matts versie op het album moet komen te staan, zij het onder het pseudoniem Fred Flange. Aldus geschiedt.
Amerika
Net als Winifrid Atwell gelooft George Martin in het talent van Matt Monro. Hij biedt Matt een contract aan bij Parlophone Records waarna ze een paar liedjes opnemen. Eén van die liedjes, 'Portrait Of My Love', wordt Matts eerste grote hit. Met het nummer behaalt hij in december 1960 een derde plaats in de Britse hitlijsten. De volgende single 'My Kind Of Girl' wordt in mei 1961 een grote hit in Engeland en Amerika. Nog datzelfde jaar wordt Matt Monro door het Amerikaanse vakblad Billboard uitgroepen tot de Best International Act.
Songfestival
Het succes krijgt een vervolg met internationale hits als 'Why Not Now', 'Softly As I Leave You' en het door Matt ingezongen thema 'From Russia With Love' uit de gelijknamige James Bond-film. In 1964 doet Matt mee aan het Eurovisie Songfestival waar hij met het liedje 'I Love The Little Things' als tweede eindigt achter de Italiaanse winnares Gigliola Cinquetti. Matt is op het festival erg onder de indruk van het liedje 'Warum Nur Warum' van Udo Jürgens. Hij laat het vertalen in Walk Away en scoort er vervolgens zelf een wereldhit mee.
Voetsporen
Het is één van de laatste grote hits voor Matt Monro. De opkomst van nieuwe Britse sterren als The Beatles en de Rolling Stones zorgen er voor dat zijn populariteit halverwege de jaren zestig drastisch afneemt. Monro verhuist naar Amerika, waar hij een graag geziene zanger is in de prestigieuze hotels van Las Vegas. Gedurende de jaren zeventig brengt hij nog verschillende lp's uit, zonder dat deze leiden tot nieuwe successen. Hij treedt op in Europa en Australië en blijft dit doen tot aan zijn trieste dood. Matt overlijdt op 7 februari 1985 in een Londens ziekenhuis aan leverkanker. Hij wordt slechts 54 jaar oud en laat een vrouw en drie kinderen achter. In 1989 treedt zijn jongste zoon Matthew in zijn vaders voetsporen. Als Matt Monro Jr. toert hij regelmatig en met veel succes door Engeland met een aan zijn vader opgedragen liedjesprogramma. In 1995 brengt Matt Jr. het album Matt Sings Monro uit waarop hij postume duetten zingt met zijn vader.
“Matt will be missed very much not only by myself, but by his fans all over the world,” aldus Frank Sinatra na het overlijden van Matt Monro in 1985.
The Spanish Rarities Collection 
