Grin
Lofgren leert accordeon spelen op zijn vijfde en hij studeert jazz en klassieke muziek als kind. Hij maakt op zijn vijftiende de overstap naar rock gitaar en vormt in 1969 een band genaamd Grin met bassist Bob Gordon, drummer Bob Berberich en later ook zijn broer Tom Lofgren op gitaar.Neil Young en Crazy Horse
Al snel bouwt de band Grin een reputatie op in de omgeving van Washington. Neil Young en Crazy Horse gitarist Danny Whitten merken de band op als ze toeren in de omgeving. Neil Young nodigt Lofgren uit om piano te spelen en te zingen op ‘After The Gold Rush’. Lofgren schrijft twee nummers voor het debuutalbum van Crazy Horse en speelt ook op dit debuutalbum.Platencontract
Lofgren gebruikt het publiciteit van zijn samenwerking met Young om een platencontract binnen te halen. De band brengt van 1971 tot en met 1972 3 albums uit. Dit levert Lofgren goede kritieken, maar weinig verkopen op.Grin stopt
Lofgren gaat in 1973 weer spelen voor Neil Young tijdens een tour en hij is ook te horen op Young’s album Tonight’s The Night. Door gebrek aan succes en financiële problemen stopt de band Grin definitief in 1974.Solocarrière
Nils Lofgren krijgt bij A&M een platencontract als soloartiest. Zijn eerste twee platen, Nils Lofgren en Cry Tough zijn grote successen. Lofgren maakt naam door zijn optredens waarbij hij tijdens het spelen op een trampoline aan het springen is.E Street Band
Met de volgende albums slaagde Lofgren er niet in zijn eigen sound verder te ontwikkelen. Nils slaagt beter als begeleider dan als solomuzikant. Hij gaat in 1983 weer met Neil Young op tournee. Een jaar later vervangt hij Little Stevie Van Zandt in de begeleidingsband van Bruce Springsteen, de E Street Band. Hij blijft bij de E street Band tot het einde van deze band in 1991. Solocarrière 2
Nils Lofgren begint weer met solo-opnames in 1991. Hij neemt het album Silver Lining op, met daarop gastoptredens van Bruce Springsteen en leden van de band van Ringo Starr. Acoustis Live volgt in 1997. Zijn laatste twee albums zijn Breakaway Angel uit 2002 en Shine Silently uit 2004.
Spares 
