Gino wordt in Canada geboren als kind van Italiaanse ouders. In de jaren ’60 zit hij met z’n broers in een bandje, maar dat heeft niet veel succes. In 1970 begint hij als solozanger en nadat hij met veel moeite een platencontract heeft bemachtigd (hij had de directeur van een groot platenlabel letterlijk gestalkt), kan hij met z’n carrière beginnen. In de jaren’ 70 is Vannelli met zijn lange donkere haar, dramatische optredens en hartverscheurende teksten vooral een sekssymbool. Toch heeft deze rol Vannelli nooit van zijn echte passie afgehouden: muziek. Zijn op het eerste gezicht makkelijke liefdesliedjes zijn stuk voor stuk knappe composities.
Jazz & Metropole Orkest
Wanneer Vannelli in 1975 een jazzalbum uitbrengt, wil zijn platenmaatschappij dat hij terug gaat naar de toegankelijke funk en dance,waarmee hij eerder de hitlijsten beklom. Vannelli gaat destijds voor een compromis en brengt commerciële singles uit die toch aan zijn eigen artistieke eisen voldoen, zoals 'People gotta Move' en 'Hurts to be in love'. Gino Vannelli heeft zich inmiddels losgemaakt van zijn status als sekssymbool en hitparade artiest. Hij combineert nu jazz, klassieke muziek, pop- en rockmuziek. In 2008 speelt Gino weer samen met het Metropole orkest.
Wilderness Road 
