Eenmaal een man geworden...
Na zijn afzwaaien uit het leger in 1963, trok Floyd naar New York City, tekende bij boekingsbureau Shaw Artists en trad regelmatig op in en rond Manhattan. Hij begon ook liedjes te schrijven, aangemoedigd door types als Don Covay en J.J. Jackson. Na ongeve een jaar ging hij verder naar Los Angeles, en raakte bevriend met een mede-expat uit New Orleans: componist/arrangeur Harold Battiste. Door Battiste ontmoette Floyd de DiscJockey Buddy Keleen, die hem op zijn beurt weer voorstelde aan het Original Sound label, dat in 1965 zijn debuutsingle, "Walkin' and Talkin'." uitbracht. Floyd's debut LP, het door Battiste gearrangeerde "King Floyd: A Man in Love" kwam uit op het Mercury sublabel Pulsar in 1967. Het album leidde tot niets, en hij verdiende geen koperen cent als liedschrijver, dus in 1969 ging hij berooid terug naar New Orleans.
Huisje, boompje, kindje?
Floyd raakte gevestigd, trouwde en nam een baan op het postkantoor, maar binnen een maand liep hij producer Wardell Quezerque tegen het lijf. Die was toen leidinggevend bij Malaco Records. Op 17 mei 1970, reisden ze samen naar de studio van Malaco in Jackson, MS, om "Groove Me," in één keer op te nemen (in dezelfde sessie dat een andere wereldhit van Quezerque ook ontstond: Jean Knight's "Mr. Big Stuff.") Floyd schreef "Groove Me" toen hij in Oost L.A. in een dozen fabriek werkte ter ere van een jong meisje op kantoor. Hij zou haar op een dag de tekst geven, maar die morgen had ze plots ontslag genomen en hij heeft haar nooit meer gezien. Met assistentie van Quezerque bouwde hij het lied om tot een diepfunkende, kokende pot ergens tussen het beste van James Brown en Otis Redding. Grappig genoeg kwam deze song eerst uit als flipside van Floyd's soulvolle "What Our Love Needs". Pas nadat DJ George Vinnett in New Orleans de plaat had omgedraaid, kreeg "Groove Me" de waardering die het verdiende, en toen de plaat een lokale knaller werd, scoorde Atlantic de nationale distributie rechten. "Groove Me" kwam op de top van de Billboard R&B charts en op nummer zes van de popparade, en werd goud met Kerstmis 1970. We hoeven niemand meer te vertellen hoe Floyd zijn ontslag nam en op toernee ging door heel Amerika, en het jaar erop alweer in de R&B Top Ten stond met de volgende: "Got to Have Your Love," van de Atlantic-LP die "King Floyd" heette!
Het artistieke leven
Creatieve meningsverschillen ondermijnden al spoedig de relatie tussen Floyd en Quezerque, zodat volgende pogingen, dus ook het mooie "Think About It"uit 1973, niet aansloegen. Met een verrassende beweging bracht Atlantic toen de single: "Woman Don't Go Away" van de oude "King Floyd" plaat uit. Dat leverde drie jaar later alsnog weer goud op. Maar Atlantic had geen zin meer in zakendoen met Malaco. Dus Malaco tekende voor een nieuw distributiecontract met TK uit Miami, dat ook de kosten op zich nam voor Floyd's productie in 1975: "Well Done" waarop het kleine hitje "I Feel Like Dynamite." stond. Floyd vertrok snel daarna bij Malaco en kwam bij Mercury's Dial afdeling terecht voor een éénmalige 45" getiteld: "Can You Dig It?". Tegelijkertijd bracht Malaco "Body Language" uit, een verzameling niet eerder uitgekomen opnames. De opkomst van de disco liet weinig plaats over voor Floyd's stevige ouderwetse soul, en in 1978 ging hij terug naar L.A. om zijn carrière nieuw leven in te blazen en enige rekeningen te vereffenen. Na drie jaar was hij terug in Kenner, versierde een paar optredens in de buurt en toerde in 1982 een maand in Zuid Afrika. Floyd spendeerde de rest van de volgende 20 jaarmet in en uit de muziekindustrie stappen en deed tenslotte nog een nieuwe poging bij Malaco: "Old Skool Funk" in 2000.