Christopher Anton Rea wordt geboren op 4 March 1951, in Middlesbrough, Cleveland in England. Hij is half Italiaans, half Iers en zijn familie heeft een ijszaak. Rea begint al vroeg met muziek maken en zijn eerste popgroep is Magdalene, een band uit Cleveland waar hij zanger David Coverdale vervangt, die gaat spelen bij Deep Purple. Daarna zit hij in de band Beautiful Losers en wint Rea een aantal lokale talentenjachten, maar verder reikt het succes niet.
Eigen naam
Dan gaat Rea solo en krijgt hij een platencontract bij Magnet Records waar Gus Dudgeon (vaste producer Elton John) zijn eerste album produceert met de hitsingle 'Fool (If You Think It's Over)'. Zijn debuutalbum heet Whatever Happened To Benny Santini. De naam Benny Santini is de naam die de Amerikaanse platenmaatschappij Chris wil geven om de succeskansen voor de plaat te vergroten. Maar Chris gaat niet akkoord met deze naamsverandering en houdt zijn echte naam. De naam van het album blijft over.
Eigen sound
Het debuutalbum en de single 'Fool (If You Think It’s Over)' is een succesvolle start van Rea’s carrière. Maar Chris is zelf niet tevreden over de sound van zijn album, hij vindt het teveel op Bruce Springsteen lijken. Hierna zou hij meer ruimte krijgen van zijn platenmaatschappij en de singer/songwriter werkt in Engeland verder aan zijn muziek. Maar het succes van zijn debuutalbum wordt niet meer gehaald, dat geldt ook voor de albums die hij maakt tussen 1979 en 1986.
Vasteland
Vreemd genoeg is het anders op het vasteland van Europa! Na het album Watersign en de single 'I Can Hear Your Heartbeat' uit 1983, wordt Rea populair in Nederland. De grote doorbraak hier komt in 1985 met de single 'Josephine' en het album Shamrock Diaries. Ook het album On the Beach uit 1986 is in Nederland een redelijk succes, hoewel er geen hit op staat. Het album staat twee weken op nummer 1 in de LP top 75. Na zijn plaat Dancing With Strangers (1987) gaat Rea naar een andere platenmaatschappij.
Albums
Eind jaren ’80, begin jaren ’90 levert Chris Rea een aantal creatief geslaagde albums af: The Road To Hell (1989), Auberge (1991), voorafgaand aan de verzamelaar New Light Through Old Windows uit 1988. Hoewel Rea niet in de hitlijsten voorkomt, is hij een constante factor in de Britse popmuziek en zijn optredens in Europa zijn altijd uitverkocht. In 1997 brengt hij een film uit - La Passione - waarvoor hij muziek schrijft. Een van de nummers van de soundtrack 'Disco La Passione', wordt gezongen door Shirley Bassey in 1997 en wordt een Top 40-hit.
Ziekte
In 1998 maakt Chris het album The Blue Cafe en speelt hij een rolletje in de Britse film Parting Shots. In 1999 verschijnt The Road To Hell Part 2 waarop hij meer electronisch te werk gaat. In de zomer van 2000 heeft Rea onverwacht een grote clubhit met een remix door DJ José Padilla van zijn nummer 'All Summer Long'. Daarna wordt Chris Rea ziek en zijn alvleesklier wordt weggehaald. Na zijn herstel komt Rea terug met een blues-album Dancing Down The Stony Road, het album verschijnt op Rea’s eigen label Jazzee Blue imprint.
One Fine Day 
