Small Faces

Steve heeft net een aantal geflopte singles gehad, zowel solo als met verschillende bandjes. Als Ronnie op een dag een nieuwe bas komt kopen in de winkel adviseert Steve hem.  Ze raken verder in gesprek en Ronnie blijft tot sluitingstijd in de winkel hangen en gaat daarna met Steve mee naar huis. Steve draait enkele R&B singles en ze blijken dezelfde muzieksmaak te hebben. 

Pioneers

Ronnie herinnert zich dat Steve een goede zangstem heeft en vraagt Steve om mee te jammen met zijn band, de Pioneers, in de kroeg waar ze altijd optreden. Steve wordt ontzettend dronken en sloopt de piano die in de bar staat. De groep wordt de kroeg uitgesmeten en dringend verzocht niet meer terug te komen.

Small Faces

Steve en Ronnie richten met drummer Kenney Jones en pianist Jimmy Langwith (ook bekend als Winston) Small Faces op. Ze treden veel op en krijgen bekende fans als Sonny & Cher en de Rolling Stones. De groep tekent uiteindelijk bij het Decca label. De eerste single van de band is ‘What'Cha Gonna Do About It’ en belandt op nummer 14 in de Britse hitparade. Jimmy blijkt na een aantal optredens toch niet helemaal in de band te passen en wordt vriendelijk doch dringend verzocht de band te verlaten. Jimmy richt zijn eigen band op en speelt uiteindelijk een rol in de musical Hair.

Succes

Jimmy wordt vervangen door Ian "Mac" McLagan. In 1966 komt de band met een nieuwe single, ‘Sha La La La Lee’. Hoewel het nummer een top 3 hit wordt in Engeland (in Nederland komt het nummer niet hoger dan 31) is de band niet tevreden met de single. Volgens de band is het te veel pop en te weinig de Rhythm & Blues die ze gewend zijn te spelen. De band toert zichzelf letterlijk kapot als Steve tijdens een optreden plotseling ineen stort. Later dat jaar komt het zelfgetitelde debuutalbum van de band uit. De single ‘All Or Nothing’ komt op 2 in Nederland. De band is gigantisch populair in Engeland, ze krijgen overal te maken met gillende fans die de bandleden aan willen raken.

Niet af

De volgende single is ‘My Minds Eye’. De single wordt tegen de wil van de groep uitgebracht, het nummer was volgens de band nog niet af maar wordt door hun manager doorgespeeld naar de platenmaatschappij. De groep gaat ondertussen meer de psychedelische kant op, mede door hun LSD gebruik. In 1967 krijgt de groep een nieuwe manager, Andrew Loog Oldham, die ook met de Rolling Stones werkt. Oldham laat de groep tekenen bij zijn eigen maatschappij, Immediate Records. 

Ruimte

Bij Immediate krijgt de groep meer ruimte om aan nieuw materiaal, er wordt minder getoerd en meer tijd doorgebracht in de studio. De eerste single op het nieuwe label is ‘Here Comes The Nice’ die in Nederland net in de top 30 belandt. Met de single ‘Itchycoo Park’ breekt de groep ook door in de VS, in Nederland wordt het een top 3 hit. In 1968 komt het album Ogden's Nut Gone Flake, geïnspireerd door het Sgt. Pepper album van The Beatles. Het album wordt een groot succes.

Grap

Maar ook de relatie met Immediate loopt scheurtjes op. Dit gebeurt als de single ‘Lazy Sunday’, eigenlijk opgenomen als een grap, uit wordt gebracht als single. Hoewel het nummer een hit wordt (nummer 1 in Nederland, nummer 2 in Engeland) is de band niet te spreken over de actie. De single ‘The Universal’ wordt geen hit in thuisland Engeland, maar in Nederland weet de single toch nog op nummer 14 te eindigen. Steve voelt zich niet serieus genomen als artiest en probeert zijn vriend Peter Frampton bij de band te halen. De rest van de groep zit dit echter niet zitten. Als de band tijdens een optreden ‘Lazy Sunday’ aan het spelen is wandelt Steve van het podium af. Hij stapt uit de band en richt zijn eigen band op, Humble Pie.

Rod Stewart

De band besluit de taken van Steve binnen de groep (gitaar en zang) te verdelen onder twee nieuwe leden: Ron Wood en de later legendarische Rod Stewart. Immediate is inmiddels failliet en de band verhuist naar Warner Music. Ze brengen nog 1 album uit onder de naam Small Faces, daarna veranderen ze de bandnaam in The Faces. The Faces scoren enkele hits, de single ‘Stay With Me’ komt in Nederland op 4 in de hitlijsten. Na 4 albums (First Step, Long Player, A Nod Is as Good as a Wink...To a Blind Horse en Ooh La La) stapt Stewart in 1975 uit de band om zich op zijn solocarrière te richten. 

Einde

De band besluit er in z’n geheel maar mee te stoppen. Halverwege de jaren ’70 komen de Small Faces weer bij elkaar en brengen de albums Playmates and 78 in the Shade uit. Helaas worden dit niet zulke grote hits als het oude Small Faces werk en is dit het laatste wat we van de groep te horen krijgen. De leden gaan elk hun eigen kant op. Ronnie overlijdt in 1997 aan de gevolgen van MS.