Het was Willem Duys die Nederland in 1975 liet kennismaken met een nieuw fenomeen. Op zijn eigen onnavolgbare wijze introduceerde hij een jonge Rotterdamse zanger, die naar Amerikaans voorbeeld zijn eigen droom wilde waarmaken. De toen 29-jarige Lee Towers trad in de voetsporen van zijn Amerikaanse idolen Elvis Presley, Perry Como, Dean Martin en Frank Sinatra. Daarbij had Lee maar één doel voor ogen: hij wilde slagen als zanger en op die manier genoeg geld verdienen voor zijn gezin. Het werd veel meer dan dat want Lee Towers zou uitgroeien tot de bekendste en grootste Nederlandse crooner ooit.
Armoede
Lee Towers wordt op 23 maart 1946 als Leen Huijzer geboren in Bolnes, een dorpje net onder de rook van Rotterdam. Hij is de op één na jongste zoon van een gezin met zes kinderen. Leen groeit op in bittere armoede. “Wanneer men zomers op vakantie gingen, zei mijn vader altijd ‘dat is niet voor ons soort mensen weggelegd,” herinnert Lee Towers zich. “Iedereen in het gezin hielp mee geld te verdienen. Ik droeg mijn steentje bij met twee krantenwijken.” Van jongs af aan is Leen gek van muziek. Hij zingt alle liedjes op de radio mee. Op 15-jarige leeftijd begint hij zijn eigen rock’n’roll bandje, The Swallows. Als blijkt dat er al een ander bandje zo heet, verandert hij die naam in de Jumping Dynamites. Het bandje speelt hitparademuziek van Cliff Richard en Elvis Presley. Behalve zingen, mag Leen ook graag achter de drums zitten.
Flops
Tijdens een optreden met The Driftin’ Five wordt Leen ontdekt door Imca Marina. Zij helpt hem aan een platencontract. Onder productionele leiding van John Woodhouse neemt Leen in 1971 als Len Hauser zijn allereerste plaat op, 'Mina Mina Mina'. “Het was een zeer matig liedje dat erg leek op Manuela van Jacques Herb. Ik ben blij dat het toen geen hit is geworden,” zegt Lee. Ook de volgende single, die hij onder zijn eigen naam uitbrengt, wordt een flop.
Zingende kraanmachinist
Ondertussen is Leen een gezin gestart en werkt hij als onderhoudsmonteur in de Rotterdamse haven. Daar wordt ook de beroemde foto van hem gemaakt terwijl hij hoog in een hijskraan reparaties verricht. Het is 1975 en Leen heeft als Lee Towers de single 'It’s Raining In My Heart' opgenomen. Het liedje is speciaal voor hem geschreven door Wally Tax, de voormalige zanger van The Outsiders. Willem Duys vindt het liedje zó mooi gezongen dat hij Lee Towers uitnodigt in zijn tv-show Voor De Vuist Weg. In dat programma maakt de onberispelijk geklede Lee zijn televisiedebuut als ‘de zingende kraanmachinist’ . Het levert hem landelijk bekendheid op als ook zijn eerste hit. Het succes van 'It’s Raining In My Heart' krijgt een vervolg met hits als 'You’ll Never Walk Alone', 'Bless You', 'Frankie', 'Love Potion Number Nine' en 'I Can See Clearly Now'. Ook brengt Lee tientallen succesvolle elpees uit. Dankzij z’n markante bril, elleboogbeweging en geweldige stemgeluid groeit de immer in smoking geklede zanger uit tot een nationale beroemdheid.
Gala of the Year
In 1980 is Lee Towers de eerste Nederlandse artiest die het aandurft om met een groot orkest een avondvullend programma te verzorgen in de Rotterdamse Doelen. Vier jaar later is hij ook de eerste Nederlandse artiest die met zijn Gala Of The Year-concerten twee avonden achtereen Ahoy’ Rotterdam weet uit te verkopen. Begeleid door het London Studio Orchestra onder leiding van Jerry van Rooyen zet Lee in Ahoy’ een Las Vegas-achtige show neer. Het concept Gala Of The Year wordt een jaarlijks terugkerend bijzonder succesvol evenement dat als voorbeeld fungeert voor artiesten als André Hazes, René Froger, Frans Bauer, Danny De Munk en Jan Smit. In 1986 treedt Anita Meijer als gast op tijdens Lee’s Gala Of The Year-concerten. Hun duet 'Run To Me' wordt een grote hit, net als het duettenalbum dat van het duo verschijnt. In 2000, het jaar waarin Lee zijn zilveren artiestenjubileum viert, neemt hij met vijf uitverkochte concerten definitief afscheid van Ahoy’. In 2001 wordt in Ahoy’ een borstbeeld van Lee onthuld.
Rotterdam
Naast zijn vele gouden en platina successen zet Lee zich ook in voor z’n medemens. Zo is hij al vele jaren Goodwill Ambassador van de Daniël den Hoed Stichting en het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Daarnaast zet Lee zich onvermoeibaar in voor de zwakkeren in de samenleving en werkt hij mee aan projecten van UNICEF. Gedurende zijn carrière ontvangt Lee Towers verschillend prijzen, waaronder twee Veronica Awards, twee Edisons en twee Koninklijke ridderordes. De stad Rotterdam eert hem met onder meer de Erasmusspeld, de Wolfert van Borselen penning en het Gouden Hart van Rotterdam. Voetbalclub Feijenoord adopteert zijn versie van 'You’ll Never Walk Alone' als officieus clublied, waarna Lee nog twee speciale liederen maakt voor zijn favoriete club.
Oeuvreprijs
Anno 2011 is Lee Towers in de herfst van zijn rijke carrière beland. Hoewel hij nog regelmatig optreedt, doet hij het bewust wat rustiger aan. Samen met zijn geliefde vrouw Laura – met wie hij al meer dan 40 jaar is getrouwd -, geniet hij van het leven en hun vier kinderen en elf kleinkinderen. Toch zijn er nog zat muzikale gebeurtenissen waar de inmiddels 65-jarige Rotterdamse zanger intens van kan genieten en ook erg trots op is. Zoals de uitreiking van de Radio 5 Nostalgia Oeuvreprijs die hij in het najaar van 2011 ontvangt. Lee krijgt de prijs uitgereikt op 1 november wanneer hij in het kader van zijn 35-jarige jubileum nog éénmaal in zijn zo geliefde Ahoy’ Rotterdam optreedt. Tijdens dit unieke One Night Only galaconcert wordt Lee bijgestaan door onder anderen Anita Meijer, The Jody Singers en het Metropole Orkest. Deze unieke show wordt vastgelegd op cd en dvd.
“Bij ons thuis zeiden ze vroeger altijd ‘wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje’. Welnu, ik heb het tegendeel bewezen. Ik voel mij dan ook een bevoorrecht en gelukkig man,” aldus Lee Towers.
My Tribute To The Legend 
